شرکت ملی پالایش و پخش اعلام کرد: خوشبختانه شرایط پالایشگاه‌های ایران به گونه‌ای است که فرصت‌های سرمایه‌گذاری زیادی در آنها وجود دارد و می‌تواند منجر به بهبود اقتصادی آنها شود، به همین دلیل نیز به عنوان فرصت‌های جذاب سرمایه‌گذاری معرفی شده‌اند.
به گزارش صنعت تبریز به نقل ازفارس، شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی در واکنش به یادداشت یکی از کارشناسان صنعت پالایش در خبرگزاری فارس، که با عنوان «احداث پتروپالایشگاه برای خریداران نفت اقتصادی است، ولی برای تولیدکنندگان نفت نه؟» منتشر شده بود، توضیحی ارسال کرده است.

متن توضیح این شرکت به شرح زیر است:

صنعت پالایش نفت به عنوان یک صنعت استراتژیک تامین حامل‌های انرژی مایع، همواره مورد حمایت مدیران صنعت نفت بوده و تلاش‌های بسیاری در جهت ارتقا کمی و کیفی محصولات تولیدی به عمل آورده و یا در دست اقدام می‌باشد.

سودآوری و حاشیه سود پالایشگاه تصفیه‌ نفت خام همانند خیلی از صنایع تابع عوامل مختلفی از جمله نوع فرایندها، میزان پیچیدگی فرایند، نوع و میزان محصول مورد مصرف داخلی و امکان صادرات و کیفیت فراورده تولیدی است. همچنانکه مدیرعامل محترم شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌‌های نفتی پیشتر در اولین کنگره کاربردی نفت و نیرو بیان کرده بود، پالایشگاه تهران در زمان تاسیس خود مدرن‌ترین سیستم‌های پالایشی را مطابق نیازهای روز مصرف، دارا بوده است و در آن زمان به دلیل در دسترس نبودن گاز، نفت کوره نیروگاه‌ها را تامین می‌نموده است،در حالی که قیمت نفت کوره تفاوت چندانی با قیمت نفت خام نداشت اما پالایشگاه از نظر اقتصادی دارای توجیه بود. در طول زمان با توجه به تغییر در قیمت و کاهش مصرف برخی از فرآورده‌ها، باید تغییرات ساختاری مدنظر قرار می‌گرفت.

زیان‌ده بودن برخی از پالایشگاه‌ها در دنیا با توجه به طراحی و شرایط بازار امری روشن است و هر سال شاهد بسته شدن بعضی از پالایشگاه‌ها در دنیا به دلیل غیراقتصادی بودن هستیم. در صورتی که پالایشگاهی زیان ده باشد، راه حل، اقدامات اصلاحی است که می‌بایستی متناسب با نیاز روز مد نشر قرار گرفته و اجرا شود.

بنابراین هنگامی که مدیران صنعت از زیان ده بودن پالایشگاه سخن به میان می‌اورند به معنی آن است که به انجام اقدامات لازم برای ارتقاء آن تاکید می نمایند. خوشخبتانه شرایط پالایشگاه‌های ایران به گونه‌ای است که فرصت‌های سرمایه‌گذرای زیادی در آنها وجود دارد که منجر به بهبود اقتصادی آنها می‌شود و به همین دلیل به عنوان فرصت‌های جذاب سرمایه‌گذاری معرفی شده‌اند.

پالایشگاه‌هایی در شرایط مختلف تولید می‌توانند سودآور باشند که محصولات متنوع‌تر و گران قیمت‌تری از نفت خام تولید نمایند. تولید محصولات متنوع‌تر و گران‌تر به معنی سرمایه‌گذاری مناسب جهت نیل به هدف فوق می‌باشد علیرغم این موضوع با توجه به آنکه حاشیه سود یک واحد پالایشی صرف در اکثر نقاط دنیا بسیار کم و محدود است؛ لذا تمام شرکت‌های بزرگ نفتی برای رسیدن به سود حداکثری و مستمر، زنجیره‌ای از عملیات بالادستی، پالایشی، پتروشیمی و توزیع پایین دستی در حوزه کار خود را در نظر می‌گیرند و حداقل تلفیق صنایع پالایشی و پتروشیمی که اصطلاحا پتروپالایش اتلاق می‌شود مدنظر است، از جمله پالایشگاه مورد نظر در هند از آن دسته است که در گزارش خبرگزاری فارس ذکر شده است.

اما متاسفانه علیرغم آنکه از اوایل دهه هشتاد هجری شمسی پروژه‌های ارتقاء کیفی پالایشگاه‌ها به خصوص کاهش میزان تولید نفت کوره در اکثر پالایشگاه‌ها از جمله بندر عباس، اصفهان، تهران، تبریز، آبادان و امام خمینی (ره) شازند در دستور کار وزارت نفت قرار گرفت، فقط پروژه فاز ۲ امام خمینی (ره) شازند و کت‌کرار و واحدهای وابسته در پالایشگاه آبادان با مدیریت وزارت نفت به بهره‌برداری رسید. در دیگر سرمایه‌گذاری‌ها که به بخش خصوصی بر اساس اصل ۴۴ قانون اساسی در سال ۱۳۸۹ واگذار گردید، علیرغم سرمایه‌گذاری‌های انجام شده قبلی و منابع مالی مصرف شده از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۹ پروژه‌های کاهش نفت کوره به صورت نیمه‌تمام باقی ماند و بخش خصوصی نوعا اقدامی برای تکمیل طرح‌های فوق ننمود، گرچه شرکت‌های واگذار شده براساس گزارش ارزیابی پالایشگاه‌ها (امیدنامه واگذاری) مکلف به انجام آن بوده‌اند. از اواسط سال ۱۳۹۲ مجدداً تلاش‌های مضاعف برای فعال نمودن پروژه‌های نیمه تمام معطل مانده از جمله طرح توسعه‌ای پالایشگاه‌های اصفهان و بندرعباس در حال پیگیری بوده و طرح تثبیت ظرفیت پالایشگاه آبادان در دستور کار و در فاز مهندسی در حال اجرا است. بر اساس مصوبه هیأت محترم دولت در سال ۹۳ کلیه شرکت‌های پالایشی مکلف شده‌اند با اجرای پروژه‌های مورد نیاز تا پایان سال ۹۸ کلیه محصولات خود را بر اساس استاندارد روز یورو تولید و عرضه نمایند.