بیكاری و نبود زمینه فعالیت در روستاها و شهرهای كوچك از مهم‌ترین عوامل مهاجرت جوانان به شهرهای بزرگ است. روستاییان مهاجری كه به امید پیدا كردن كار به شهرها می‌آیند و به واسطه نبود سرمایه لازم و مشكلات مالی حاشیه‌نشین می‌شوند، روستاییانی كه در شهر و روستا، برای خود اعتباری داشتند، با مهاجرت به شهر تن به مشاغلی مانند كارگری ساده ساختمان می‌دهند. اما در این میان عده‌ای از مهاجران پس از یک دوره زندگی در شهر، بار دیگر به روستای خود باز می‌گردند و در آنجا  اشتغال‌زایی نیز می‌كنند. «حسن جمالپور‌زاده» ساکن روستای سدی از توابع بستان‌آباد است كه بعد از سال‌ها به روستای محل تولدش بازگشته و كار و تولید را از سر گرفته است. وی در گفت‌وگویی كار در روستاها را با صرفه‌تر از كار و تولید در شهرها می‌داند.

  • چه شد كه به فكر بازگشت به روستا و كار در این محل افتادید؟

روستایی كه ما از آن مهاجرت كردیم، در سال‌های اخیر كم‌كم خالی از سكنه شد و اكثر ساكنان آن به تهران یا تبریز مهاجرت كردند. خانه‌های خالی زیاد است و باید فكری برای این وضعیت می‌شد. با مشورت خانواده تصمیم گرفتم در همان خانه خالی از سكنه خودمان یك تولیدی راه  بیندازم و مشغول فعالیت شوم. ۲ برادر كوچك‌ترم نیز مرا همراهی می‌كنند و تنها نیستم. البته روزهای آخر هفته به تبریز باز می‌گردم و از طریق انتشار آگهی در روزنامه‌ها و سایت‌ها  و معرفی اجناس به فروشندگان ارتباط خود را با شهر حفظ می‌کنم.

  • زمنیه فعالیت شما چیست و كار و تولید در روستا چه مزیت‌هایی دارد؟

در حال حاضر مشغول ‌تریكو‌بافی با دستگاه‌های كوچك هستیم. روستا آب و برق ارزان‌تری نسبت به شهر دارد و با توجه به وجود خط تلفن و راه دسترسی آسان به جاده اصلی تبریز – میانه می‌توانم تولیدات خود را به شهرها برسانم . علاوه بر این، هزینه‌های سنگین رهن و اجاره نیز پرداخت نمی‌شود و از قبوض سنگین انرژی نیز خبری نیست.

  • برای آینده شغلی خود چه برنامه‌هایی در نظر دارید؟

اگر بتوانیم مرحله اول کار را كه شامل بازاریابی برای محصولات و پیدا كردن مشتریان ثابت است پشت سر بگذاریم، در نظر داریم چند دستگاه جدیدتر و بزرگ‌تر تولید ‌تریكو  بخریم. با درپیش بودن فصل تابستان استقبال مردم از لباس‌های تابستانی بیشتر خواهد شد. با توجه به حذف هزینه‌های اجاره محل و انرژی می‌توانیم قدرت رقابت بیشتری داشته  باشیم و اجناسمان را ارزان‌تر بفروشیم.