گشت و گذار در بازارهای قدیمی و مغازه ها یکی از عوامل جذب گردشگر در شهرهای تاریخی است ودر برخی شهرهای مهم گردشگری جهان مانند استانبول مغازه گردی می تواند ساعتهای زیادی از وقت گردشگران را به خود اختصاص دهد وعلاوه بر یک جاذبه گردشگری، منبع مالی خوبی نیزبرای شهروندان و مغازه داران و تجار خرد این شهر نیز محسوب می شود. اما در تبریز که به واسطه قرار گرفتن در جاده تاریخی ابریشم، اصولا دارای هویتی تجاری است، این مهم مورد توجه قرار نگرفته است وبازار تاریخی تبریز نیزعلی رغم ظرفیتهای زیاد برای جذب گردشگر نتوانسته است، خود را با سلایق روز گردشگری وفق دهد وبه واسطه محدودیتهای ماهیتی ، فیزیکی و ترافیکی ، بازار تبریز امکان پذیرش گردشگران در تعداد زیاد را ندارد و عملا گردشگران نمی توانند بیش از یک یا دوساعت در بازار تبریز تردد کنند.
در حقیقت مغازه داری در تبریز تناسبی با هویت تاریخی این شهر ندارد و نگاه متمرکز به مجتمع های تجاری چند طبقه و مغازه های به هم فشرده موجب عدم رونق مغازه داری در این شهر شده است، مجتمع های تجاری بلا استفاده ومتروکه در گوشه و کنار شهر رها شده اند ونه تنها مشتری برای بازدید و خرید ندارند بلکه به واسطه نوع ساخت ، عملا امکان استفاده دیگری نیز ندارند و محکوم به تخریب هستند که پاساژ جواهر یا پاساژ زیر گذر والمان ازاین دست است .
این در حالی است که این مغازه ها می توانست در محلهایی دیگر مانند اطراف ارک تبریز ، مشابه نقش جهان اصفهان، یا در اطراف مقبره الشعرا احداث شود وچهره ای متفاوت به شهر نیز ببخشد.
البته برگشت از زیان در هر مرحله ای سود محسوب می شود ومی توان با تغییر نگرش کلان در مغازه سازی در تبریز در میان مدت هویتی متفاوت به این شهر تاریخی و تجاری بخشید و در پیاده راه های در حال احداث یا بهره برداری شده به صورتی ویژه به این مهم نگریست.