سید مرتضی احمدپور/ مردم تبریز بر این باورند که در برخی زمینه‌ها، تفاوت زیادی میان شهر خود و دیگر شهرهای بزرگ کشور وجود دارد. یکی از این موارد تعداد مغازه‌های موجود در تبریز و رونق کسب وکار است که گفته می‌شود کاسبی در شهرهای دیگر کشور وضعیت بهتری در مقایسه با تبریز دارد.

با توجه به همین تفاوت هم لقب شهر مغازه های خالی برازنده تبریز است، زیرا  اکثر مردم این شهر یک یا چند مغازه خالی در گوشه و کنار شهر دارند که خالی هستند و نگهداری آن برای صاحبانش صرفه چندانی ندارد و جالبتر آنکه قیمت این مغازه ها نیز روز به روز افزایش پیدا می کند بدون اینکه خبری از کسب و کار و رونق تجاری در آنها باشد.
از سوی دیگر ۲ ارگان شهرداری تبریز و اداره کل امور مالیاتی استان از این تعداد مغازه ها و افزایش روز افزون آنها ناخرسند نیستند، بلکه استقبال می کنند؛ زیرا گویا این واحدهای تجاری منبع درآمدی ثابت  و ارزشمند برای این دستگاه ها به شمار می رود.
شهرداری تبریز هر سال عوارضی از این مغازه های باز یا بسته می گیرد و اداره کل امور مالیاتی استان نیز علاوه بر مالیات های معمول، مالیات های قابل توجهی از مبادلات تجاری و نیز مالیات بر ارث دریافت می کند؛ به نحوی که حداقل ۱۰ درصد قیمت واحدهای تجاری در زمان انتقال به وراث به این اداره کل مالیاتی پرداخت می شود.
بخش زیادی از مغازه های تبریز به عنوان انبار یا پارکینگ استفاده می شود و نکته جالب اینکه تعداد مغازه ها و پاساژها در تبریز رو به افزایش هم هست.
در حالی که در مرکز تبریز بخش قابل توجهی از واحدهای تجاری در پاساژها تعطیل هستند، مجتمع های تجاری در کنار این مغازه های خالی و بسته در حال ساخت هستند و قیمت های نجومی نیز برای آنها در نظر گرفته شده است.
تاثیر واحدهای تجاری مازاد بر نیاز تبریز موجب شده است تا مشاغل کاذب متعددی در این شهر پا بگیرد که موجب افزایش قیمت تمام شده کالا برای خریداران نهایی می شود، زیرا این واحدها برای ادامه حیات خود مجبور هستند سود بیشتری برای کالاهای در معرض فروش در نظر بگیرند تا جبران کسادی بازار شود.
از سوی دیگر، برخی از واحدهای تجاری با ایجاد سلسله مراحل عمده فروشی درجه یک، عمده فروش درجه ۲ و ۳ موجب شده اند تا روند نامعقولی از عرضه و تقاضا در این شهر پدید آید و به صورت سلسله وار بر قیمت کالا افزوده شود.
اجاره بهای این واحدها نیز هیچ گاه اسیر عرضه فراوان واحدهای تجاری به مشتریان دائمی نمی شود و اجاره بهای بالای این واحدها موجب می شود تا مستاجران پس از چند ماه و با زیان مالی قابل توجه، عطای مغازه را به لقایش ببخشند. جالب آنکه در این چرخه معیوب شهرداری، دارایی و مشاوران املاک و صاحبان واحدها راضی هستند و خبری از اعتراض به این چرخه معیوب نیست.