بیکاری جوانان یکی از دغدغه‌های جدی است که جامعه ایرانی در دهه‌های اخیر با آن روبرو بوده است. در این میان آذربایجان‌شرقی با بیکاری حدود ۷ درصدی، رتبه ای پایین‌تر از میانگین کشوری دارد. به عبارت بهتر جوانان بیکار کمتری در این استان حضور دارد.
به گزارش صنعتیمیز ، این موضوع بیش از هر چیز به روحیه کار و تلاش در میان مردم این خطه مربوط است. چنانچه جوانانی از تبریز و دیگر شهرها و شهرستان‌ها توانسته‌اند با کوشش و ابتکار نه تنها برای خود، بلکه برای دیگران نیز اشتغال ایجاد کنند. «مصطفی احمدیان» جوان کارآفرین تبریزی است که فقط با ۱۰۰ هزار تومان موفق شده است برای ۵ نفر در تبریز شغل ایجاد کند.

  • چرا ترجیح دادید به جای یافتن شغل‌، با سرمایه‌ای اندک کاری جدید را آغاز کنید؟

پدربزرگم همیشه می‌گفت به جای این‌که دنبال سایه باشی خودت درختی باش که مردم از سایه‌ات استفاده می‌کنند. بر اساس همین رهنمود، تلاش کردم تا به جای استخدام شدن برای دیگران، کاری برای خود و جوانان دیگر ایجاد کنم.

  • چطور می‌توان با ۱۰۰ هزار تومان کاری را شروع کرد؟

مهم‌تر از سرمایه، روحیه کار کردن است. فقط با یک دستگاه بسته‌بندی کوچک ۱۰۰ هزار تومانی و چند کیلو نایلون کارم را آغاز کردم. از مشهد زرشک را به شکل کارتنی سفارش می‌دادم. هر بار ۱۰ کیلو زرشک می‌خریدم و پس از بسته‌بندی، در مغازه‌ها به فروش می‌رساندم. در واقع با این کار هم از تجارت خرید محصول از مبدا سود می‌بردم، هم از ارزش افزوده بسته‌بندی شده. فروشنده زرشک در مشهد هم وقتی ابتکار مرا دید، کمک کرد. پول زرشک را نقدی نمی‌گرفت و پس از فروش، پول را به حسابش واریز می‌کردم.

  • چطور این کار را توسعه دادید؟

پس از آغاز کار، مجوزی از اتحادیه مربوطه گرفته و بسته‌های موادغذایی را متنوع‌تر کردم. اقلام دیگری را نیز بسته بندی می‌کردم و پس از ۲ ماه، فعالیتم به ۲۰ نوع ماده غذایی خشک رسید. با افزایش سفارشات که البته با بازاریابی در مقابل رقبای قدر و بزرگ این صنعت همراه بود، کارگاهی ۵۰ متری اجاره کردم. ۳ نفر برای بسته‌بندی و ۲ نفر به عنوان توزیع‌کننده هم استخدام کردم.

  • برای توسعه این حرفه باز هم تلاش می‌کنید؟

بله. توصیه‌ام به جوانان هم سن و سالم این است که زمان مجردی بهترین زمان برای کارآفرینی ، خلاقیت و ریسک در بازار است، چرا که فرد مسئولیت کمتری دارد و می‌تواند به راحتی ریسک کرده و وارد عرصه تولید و اشتغال زایی شود. ضمن این‌که پس از ۳۰ سال کار برای دیگران، در نهایت به حقوق بازنشستگی دست پیدا می‌کنیم، اما با کار و کوشش برای خود پس از ۳دهه می‌توان با آرامش از دسترنج خود به دیگران بخشید

گفتگو : احمد مرادپور